ღای دریغاღ
اتل متل راحله اخموی بی حوصله مامان چرا گفت بگیر از پدرت فاصله؟ دلش هزار تا راه رفت بابا خسته ی کاره مامان چرا اینو گفت؟ بابا دوستش نداره؟ بابا اینو بپرسه اگه خسته ی کاره، پس چرا بعضی وقتا تا نیمه شب بیداره؟ نشونه ی بیداریش سرفه های بلنده شش ماهه پیش تاحالا بغض میکنه میخنده شاید اونو نمیخواد اگه دوستش نداره پس چرا روی تختش عکس اونو میذاره؟ با چشمای مریضش عکسو نگاه میکنه قربون قدش میره بابا بابا میکنه با دست پر تاولش آلبومی رو که داره از کنار پنجره ورمیداره میاره با دیدی پر از اشک آلبومو وا میکنه رفیقای جبهه رو همش صدا میکنه آلبوم عکس بابا پر از عکس دوستاشه عکسی هم از راحله ست تو بغل باباشه بادیدن اون عکسا زنده میشه،میمیره با یاد اون قدیما بابا زبون میگیره قربون اون موقعا قربون اون صفاتون دست منم بگیرین دلم تنگه براتون از اون وقتی که بابا دچار این مرض شد مامان چقد پیر شده بابا چقد عوض شد مامان گفته تو نماز برا بابات دعا کن دستاتو بالا بگیر تقاضای شفا کن نماز چون تموم شد دعا به آخر رسید صدای گریه های مامان تو خونه پیچید دخترکم کجایی؟ عمر بابا سر اومد وقت یتیمداری غربت مادر اومد دخترکم کجایی؟ بابا شفا گرفته رفیقاشو دیده و مارو گذاشته رفته آی قصه قصه قصه یه دستمال نشسته خون سرف ی بابا رو این پارچه نشسته بعد شهادت اون پارچه مال راحله است دختری که در پی شکستن فاصله ست کنار اسم بابا زائر کربلایی یه چیز دیگه نوشتن "شهید شیمیایی"
| Design By : RoozGozar.com |
